ارنگه شامل روستاهای: گوراب، ابهرک،
سیجان، سرزیارت جی، چاران و خور می‌باشد که به مجموعه آنها ارنگه و به مرکز
آنها ارنگه بزرگ می‌گویند. ارنگه از دیر باز مرکز حکومتی منطقه بوده و بخش
آسارا یکی از توابع ارنگه بوده و در اسناد ثبتی آن به عنوان دهستان ارنگه
جزو منطقه ۵ تهران درج گردیده که متاسفانه به دلیل غفلت و عدم پیگیری بخش
به نام آسارا نامگذاری گردیده است جالب است بدانید در سال ۱۳۰۴ کرج ۲
میلیون نفری فعلی تنها ۸۰۰ نفر جمعیت داشته حال آنکه ارنگه بزرگ به تنهایی دارای ۴۹۸ نفر جمعیت بوده است.
برای دسترسی به این روستا
پس از ورود به جاده چالوس از کرج در کیلومتر ۱۸ سمت راست تابلویی وجود
دارد که شما را به این روستا هدایت می کند. جاده مذکور با شیب تندی از جاده
چالوس جدا شده و به سرعت ارتفاع می گیرد. پس از حدود ۲ کیلومتر با تقریبا
مسطح شدن جاده دو راه در پیش رو دارید:
راه سمت چپ:
قبرستان تاریخی ارنگه:
که باز هم شما را بالاتر برده و به منتهی الیه شمال روستا هدایت میکند. محل
پارک خودرو شما در نزدیکی قبرستانی باستانی است. اولین نکته ای که باید
رعایت کنید لزوم رعایت شئونات و پاکیزگی است چرا که افراد محلی دل خوشی از
افرادی که این موارد را رعایت نکرده اند ندارند. قبرستان ارنگه قدمتی چند
هزار ساله دارد و به راحتی میتوانید سنگ قبرهایی با قدمت چند صد سال که
هنوز توسط سارقین آثار باستانی به یغما برده نشده اند را ببینید.
آبشار ارنگه:
در سمت شمال قبرستان و در واقع حد فاصل باغها و کوه (تپه) جاده ای ماشین رو
وجود دارد برای دسترسی محلی که معمولا از استفاده غیر ساکنین جلوگیری
میشود. ولی به صورت پیاده پس از حدود ۵۰۰ متر پیاده روی به انتهای غربی
روستا و پرتگاهی ترسناک میرسید. اولین چیزی که توجه شما را به خود جلب
میکند صدای مهیب آب آبشار خور (ارنگه) است. درصورتی که با احتیاط به چند
قدمی پرتگاه نزدیک شوید در امتداد جنوبی این دره آبشار را مشاهده خواهید
کرد و مسیر رودخانه منتهی به آبشار در واقع از سمت جنوب روستاست که پس از
دور زدن به این دره منتهی میشود. مسیر دسترسی به بالای آبشار (خیلی با
احتیاط) از طریق ادامه لبه دره به سمت جنوب و نهایتا جایی که مسیر رودخانه
شرقی-غربی میشود است (اندکی دست به سنگ هم لازم است).
دره هفت چشمه:
برای دسترسی به زیر آبشار
در فصل تابستان میتوان از نیمه راه خروجی ارنگه از طریق پاکوب کوچکی وارد
دره (هفت چشمه) شد و به آبشار دسترسی داشت (یا از طریق روستای سیجان). این
دره در فصل تابستان از فضای بسیار دلپذیر و خنکی برخوردار است و محل مناسبی
برای گذراندن یک روز تابستانی در کنار آب و آبشار و آب بازی و سنگ نوردی
است.
اما جاده آسفالته که به راست میرود:
وارد بافت ده شده و میتوان از قدم زدن در حاشیه باغها در سمت غربی روستا،
ادامه دادن مسیر رودخانه و یا صعود به قله ۳۱۰۰ متری قبله (قله پورا) لذت
برد. به افرادی که دوست دارند که ضمن ادامه مسیر روبه بالای رودخانه و
برخورد با طبیعت هیجان انگیز دره‌های تنگ آن دست به سنگ مختصری هم داشته
باشند این مسیر رو حتما توصیه می‌کنم.
در دل روستا امامزده ای وجود دارد که در کناره آن درخت تنومند و کهنسالی است که دیدن آن خالی از لطف نیست.
بهترین فصل برای لذت بردن از طبیعت ارنگه بهار (رویش شکوفه‌های سیب و گیلاس) و پاییز هزار رنگ است
